პარტნიორობა
წარმატებისთვის

საქართველოს ფინანსურ სექტორში მოქმედი რეგულაციები, რომლებიც მომხმარებელთა უფლებების დაცვას, დაკრედიტების წესებსა და ეთიკას არეგულირებს, მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ფინანსური ორგანიზაციებისა და ბიზნესის საქმიანობაში. თუმცა, კვლავ აქტუალურია კითხვა – როგორ აისახება ეს რეგულაციები კომპანიების საქმიანობაზე და რა უფლებებით სარგებლობენ ისინი დაკრედიტების პროცესში? აღნიშნულ საკითხებთან დაკავშირებით ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია გვიზიარებს პრაქტიკულ გამოცდილებას და რჩევებს.

საქართველოს ეროვნული ბანკის პრეზიდენტის ბრძანება "ფინანსური ორგანიზაციების მიერ მომსახურების გაწევისას მომხმარებელთა უფლებების დაცვის წესის დამტკიცების თაობაზე" ბიზნესს, როგორც საფინანსო პროდუქტის მიმღებ პირსა და მომხმარებელს, ფინანსურ ორგანიზაციებთან ურთიერთობისას ანიჭებს რიგ უფლებებს:

1. ინფორმაციის მიღების უფლება -  ბრძანების თანახმად, ფინანსური ორგანიზაცია ვალდებულია მომხმარებელს დროულად მიაწოდოს სრული, გასაგები და უტყუარი ინფორმაცია საფინანსო პროდუქტის შესახებ (მაგ. კრედიტის ოდენობა, საპროცენტო განაკვეთი, ვადა და ა.შ.). ბრძანება ასევე ადგენს სპეციფიკურ შემთხვევებს, როდესაც  ფინანსურ ორგანიზაციას დამატებით ევალება „ხელშეკრულების მნიშვნელოვანი პირობების“ ცალკე გამოყოფა და ამავე წესებით დადგენილი დიზაინით/ფორმით განთავსება ხელშეკრულებაში. ამასთან, განსხვავებულად რეგულირდება ინფორმაციის მიწოდების სტანდარდი როგორც ხელშეკრულების დისტანციურად დადებისას, ისე - საფინანსო პროდუქტთან დაკავშირებული დაზღვევისა თუ საფინანსო პროდუქტების კომბინირებულად შეთავაზებისას.

            2. სპეციფიკური საფინანსო პროდუქტის ხელშეკრულებაზე უარის თქმის უფლება - აღნიშნული პროდუქტი მოიაზრებს კრედიტს, რომლის მთლიანი თანხა/პირველადი შენატანი ნაკლებია 1 000 000 ლარზე. სპეციფიკური საფინანსო პროდუქტის მიღებისას  მომხმარებელი უფლებამოსილია, ყოველგვარი საფუძვლის მითითების გარეშე უარი თქვას ხელშეკრულებაზე მისი გაფორმებიდან 14 კალენდარული დღის განმავლობაში. უარის თქმის უფლების გამოყენებისას მომხმარებელმა ფინანსურ ორგანიზაციას უნდა შეატყობინოს მატერიალურად ან სხვა სანდო საშუალებით, ამავე ბრძანებით დადგენილი ვადაში, ასევე, გადაიხადოს კრედიტის ნარჩენი ძირითადი თანხა და ამ თანხაზე კრედიტით სარგებლობის პერიოდის განმავლობაში დარიცხული და გადაუხდელი პროცენტი.

            3. პრეტენზიის/საჩივრის შეტანის უფლება - საფინანსო პროდუქტის მიმღები უფლებამოსილია, გამოხატოს პრეტენზია/უკმაყოფილება და შეიტანოს საჩივარი ფინანსური ორგანიზაციისა თუ მისი ნებისმიერი პროდუქტის მიმართ. ამ უფლების რეალიზაციისას საფინანსო ორგანიზაციას ეკისრება ვალდებულება, მიიღოს და განიხილოს პრეტენზია მიუხედავად მისი გამოხატვის ფორმისა და ვადისა, შეისწავლოს საკითხი და არაგუვიანეს 1 თვის ვადაში აცნობოს მომხმარებელს შესაბამისი შედეგის შესახებ. აღსანიშნავია, რომ მომხმარებელი ასევე უფლებამოსილია, მიმართოს საქართველოს ეროვნულ ბანკთან არსებულ დავების განმხილველ კომისიას წარდგენილი საჩივრის დადგენილ ვადაში დაუკმაყოფილებლობის (მათ შორის, პასუხის გაუცემლობის) ან ნაწილობრივ დაკმაყოფილების შემთხვევაში „საგადახდო სისტემისა და საგადახდო მომსახურების შესახებ" საქართველოს კანონის საფუძველზე.

გასათვალისწინებელია ის სიახლეები ბრძანებაში, რომლებიც 2025 წლის 1 მაისიდან შედის ძალაში. ახალი რეგულაცია ერთმანეთისაგან მიჯნავს პირგასამტეხლოს ოდენობას მომხმარებლის მიერ კრედიტის საკუთარი სახსრებით წინსწრებით დაფარვისა და ნაწილობრივი ან სრული რეფინანსირების დროს. შედეგად, ცვლილებამდელი პირგასამტეხლოს ოდენობა იმოქმედებს მომხმარებლის მიერ საკუთარი სახსრებით წინსწრებით სრულად/ნაწილობრივ დაფარვის შემთხვევაში. რაც შეეხება სხვა ფინანსური ორგანიზაციიდან სრული/ნაწილობრივი რეფინანსირების შემთხვევას, ასეთ დროს სანქციის ოდენობა განისაზღვრება თანხის წინსწრებით დაფარვის მომენტისთვის კრედიტის ნარჩენ ძირითად თანხაზე მიმართული თანხის არაუმეტეს 0,5%-ის ოდენობით. აღსანიშნავია ისიც, რომ ეს უკანასკნელი წესი იურიდიულ პირებს ეხება მხოლოდ მაშინ, როდესაც მისი ვალდებულებების ჯამური მოცულობა ამავე ფინანსურ ორგანიზაციაში არ აღემატება 2 000 000 ლარს. წინააღმდეგ შემთხვევაში მასზე გავრცელდება იგივე ოდენობის სანქციები, რაც საკუთარი სახსრებით წინსწრებით დაფარვისას მოქმედებს.

და ბოლოს, ბიზნესისთვის, როგორც საფინანსო პროდუქტის მომხმარებლისთვის, აღნიშნული რეგულაციები მნიშვნელოვან დაცვის მექანიზმებს ქმნის. ისინი უზრუნველყოფს ბიზნესის უფლებას სრულყოფილი და გამჭვირვალე ინფორმაციის მიღებაზე, ხელშეკრულების პირობების სიცხადესა და საჭიროების შემთხვევაში – მასზე უარის თქმაზე. ამასთან, რეგულაციები ფინანსურ ორგანიზაციებს ავალდებულებს მომსახურების მაღალი სტანდარტებით წარმართვას, რაც ქმნის პროგნოზირებად საფინანსო გარემოს. შესაბამისად, კომპანიებმა უნდა გაითვალისწინონ აღნიშნული წესები და ფინანსური გადაწყვეტილებების მიღებისას იხელმძღვანელონ ზემოთ მოყვანილი უფლებებით.

დღევანდელ კონკურენტულ ბაზარზე ბიზნესის წარმატების ერთ-ერთი გასაღები ექსკლუზიური შეთანხმებების მიღწევაა, რათა უზრუნველყოფილი იქნეს კომპანიის უპირატესობა კონკურენტებზე. მიუხედავად ამისა, ხშირად რთულია მისი კანონსაწინააღმდეგო შეთანხმებისაგან გამიჯვნა. სად გადის ზღვარი ექსკლუზიურ შეთანხმებასა და კონკურენციის შემზღუდველ შეთანხმებას შორის და როდის აზიანებს ხელშეკრულება ჯანსაღ კონკურენციას? „ბიზნეს მრჩეველის“ რუბრიკაში ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია გვიზიარებს პრაქტიკულ გამოცდილებას ამ საკითხებთან დაკავშირებით.

რა არის ექსკლუზიური შეთანხმება?

ბიზნესის ეფექტური ფუნქციონირების ერთ-ერთ ხელშემწყობ ფაქტორს კომპანიებს შორის ექსკლუზიურ დათქმებზე დაფუძნებული ურთიერთობები წარმოადგენს. როგორც წესი, ამგვარი თანამშრომლობა ხელს უწყობს ბაზარზე ჯანსაღ კონკურენციას. ექსკლუზიური შეთანხმების მაგალითია ექსკლუზიური სავაჭრო პირობების დადგენა (ფასდაკლება, სპეციალური შეთავაზებები), ლოიალურობის პროგრამები და სხვა შეღავათები. მაგალითად,  კონკურენციის სააგენტოს უახლეს გადაწყვეტილებაში (სასტუმროებისა და განთავსების ობიექტებით მომსახურების ონლაინ მიწოდების საქმე) სადავო იყო შეთანხმება, რომლითაც კომპანია მხოლოდ ერთ სავაჭრო პარტნიორს ანიჭებდა ექსკლუზიური ფასდაკლების სახით უპირატესობას. 

რა შემთხვევაშია ექსკლუზიური შეთანხმება კანონსაწინააღმდეგო?

ექსკლუზიური ხელშეკრულებები შესაძლოა ჯანსაღი კონკურენტული გარემოსთვის მნიშვნელოვანი საფრთხის შემცველი აღმოჩნდეს. ზღვარი ხელშეკრულების დადების თავისუფლებასა და კანონსაწინააღმდეგო შეთანხმებას შორის გადის იქ, სადაც შეთანხმებას მოსდევს კონკურენციის შეზღუდვა, დაუშვებლობა ან/და აკრძალვა.   „კონკურენციის შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-7 მუხლის 1-ელი პუნქტით აკრძალულია სწორედ ისეთი ხელშეკრულების დადება, ქმედების განხორციელება ან გადაწყვეტილების მიღება,  რომლის მიზანია/შედეგია ზემოხსენებული კონკურენციის შეზღუდვა. მაგალითისათვის, ასეთი ქმედებაა: ფასების ფიქსირება, ბაზრების სხვადასხვა ნიშნით განაწილება, ერთსა და იმავე ტრანზაქციებზე განსხვავებული პირობების დაწესება, არარელევანტური დამატებითი ვალდებულებების დადგენა  ხელშეკრულების მხარისათვის და ა.შ.

საქართველოში მსგავსი შეთანხმებების კონტროლს ახორციელებს საქართველოს კონკურენციისა და მომხმარებლის დაცვის სააგენტო. იმისათვის, რომ შეთანხმებას არ ჰქონდეს კანონსაწინააღმდეგო ხასიათი, აუცილებელია, ბიზნესმა გაითვალისწინოს  სააგენტოს მიერ ჩამოყალიბებული პრაქტიკა.

„დელტა დეველოპმენტ გრუპის“ საქმეში კონკურენციის სააგენტომ კონკურენციის შემზღუდველად მიიჩნია სახელმწიფო ტენდერში მონაწილე ბიზნეს სუბიექტებსა და „იშვიათი ენების“ (ბანგლადეშური, ჰინდი, ურდუ, სინჰალა და სხვ.,) სპეციალისტთან დადებული ექსკლუზიური შეთანხმება, რომელიც ამ უკანასკნელს უკრძალავდა მათ კონკურენტებთან თანამშრომლობას.

ასევე, „კინოთეატრის ბილეთების ონლაინ რეალიზაციის საქმეში“ სააგენტომ კონკურენციის საწინააღმდეგოდ მიიჩნია სადისტრიბუციო კომპანიასა და კინოთეატრის ბილეთების ონლაინ რეალიზატორს შორის კინოთეატრის ბილეთების „ექსკლუზიური მიწოდების“ თაობაზე ნებათა თანხვედრა.

რა საგამონაკლისო წესებს ითვალისწინებს კანონმდებლობა?

საქართველოს კანონმდებლობის თანახმად, ეკონომიკურ აგენტს არ ეკისრება პასუხისმგებლობა კანონსაწინააღმდეგო ექსკლუზიური შეთანხმებისათვის შემდეგ შემთხვევებში:

• კონკურენციის უმნიშვნელოდ შემზღუდველი შეთანხმებები - ეს საგამონაკლისო წესი  დაფუძნებულია ხელშეკრულების მხარეთა საბაზრო წილებზე. ითვლება, რომ თუ შეთანხმებაში მონაწილე კომპანიის საბაზრო წილი მინიმალურ ზღვარს არ აღემატება, მათი ქმედება ბაზარზე არსებით ზეგავლენას ვერ იქონიებს. მინიმალური ზღვარია: ჰორიზონტალური შეთანხმების შემთხვევაში - 10% (ერთობლივად), ვერტიკალური შეთანხმების შემთხვევაში - 15% (ინდივიდუალურად).
• მთავრობის დადგენილებით გათვალისწინებული გამონაკლისები - აღნიშნული საფუძველი უკავშირდება იმ დადებით ეკონომიკურ სარგებელს, რომელიც შესაძლოა შედეგად ჰქონდეს ექსკლუზიურ შეთანხმებას. საქართველოს მთავრობის 2014 წლის 1 სექტემბრის №526 დადგენილების თანახმად, გამონაკლისები ვრცელდება: ტექნოლოგიური ტრანსფერის, სპეციალიზაციის, საერთო კვლევების წარმოების შესახებ ხელშეკრულებებზე. მაგალითად,  კანონსაწინააღმდეგოდ არ მიიჩნევა ექსკლუზიური შეთანხმებები, რომლებიც უკავშირდება ახალი ავტოსატრანსპორტო საშუალებებისა და მათი სათადარიგო ნაწილების ყიდვა-გაყიდვას, შემდგომ რეალიზაციას, ავტოტრანსპორტის რემონტისა და ტექნიკური მომსახურების უზრუნველყოფას და ა.შ.

კონკურენციის შემზღუდველი შეთანხმების დადგენის შემთხვევაში საქართველოს კანონმდებლობა ითვალისწინებსჯარიმას, რომლის ოდენობა არ უნდა აღემატებოდეს წინა ფინანსური წლის განმავლობაში კომპანიის წლიური ბრუნვის 5 პროცენტს. კანონი განსაზღვრავს სანქციის მაქსიმალურ ოდენობას, ხოლო მისი ზუსტი რაოდენობის დადგენა ხდება სააგენტოს მიერ.

დასკვნის სახით შეიძლება ითქვას, რომ ექსკლუზიური შეთანხმებები კანონიერია, თუ მათი მიზანი/შედეგი არ არის კონკურენციის შეზღუდვა და შეესაბამება კანონით დადგენილ გამონაკლისებს. ზემოთ მოყვანილი მაგალითების გათვალისწინების შემთხვევაში შესაძლებელი იქნება კანონით გათვალისწინებული სანქციების თავიდან აცილება და ჯანსაღი კონკურენციის ხელშეწყობა.

2025 წლის 1 თებერვალს ძალაში შედის ცვლილება საქართველოს მთავრობის 2010 წლის 29 დეკემბრის №415 დადგენილებაში, რომელიც სპეციალურ დაბეგვრის რეჟიმებს არეგულირებს. ამ სიახლით, სამშენებლო მომსახურების გაწევით მიღებული შემოსავალი აღარ დაიბეგრება მცირე ბიზნესის სტატუსით გათვალისწინებული საშეღავათო რეჟიმით (1%), არამედ დაიბეგრება 20%-ის ოდენობით.

აღნიშნულ ცვლილებასთან დაკავშირებით საუბრობს ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია.

თქვენი აზრით რამ განაპირობა ცვლილება?

ცვლილების ავტორთა განმარტებით, მიზანი არის სამშენებლო მომსახურებისა და შრომითი ურთიერთობის გამიჯვნის პრობლემის აღმოფხვრა. ხშირად, შემოსავლების სამსახური ინდივიდუალური მეწარმეებისაგან მიღებულ მომსახურებას აკვალიფიცირებს შრომით ურთიერთობად, იმ საფუძვლით, რომ ისინი არ ეწევიან სხვა სამეწარმეო საქმიანობას და მათი მეწარმედ რეგისტრაციის მიზანი მხოლოდ გადასახადის შემცირებაა.

რა გავლენას მოახდენს ცვლილებები მცირე ბიზნესის სტატუსის მქონე მეწარმეებზე?

პირველ რიგში ამ სიახლით, სამშენებლო მომსახურების გაწევით მიღებული შემოსავალი აღარ დაიბეგრება მცირე ბიზნესის სტატუსით გათვალისწინებული საშეღავათო რეჟიმით (1%), არამედ დაიბეგრება 20%-ის ოდენობით. მცირე ბიზნესის სტატუსის მქონე ინდ. მეწარმეებს გარკვეულ შემთხვევებში მაინც შეუძლიათ სამშენებლო მომსახურებით მიღებული შემოსავლის საშეღავათო რეჟიმში მოქცევა, თუ მომსახურებას იღებს ფიზიკური პირი (და არა საწარმო ან ინდ. მეწარმე).

ამასთან, ცვლილება არ ეხება დადგენილება №4-ის დანართში მითითებულ საქმიანობებს. აქედან გამომდინარე, თუ მცირე ბიზნესის სტატუსის მქონე ფიზიკური პირი უზრუნველყოფს სამშენებლო მომსახურებას, ეს უპირობოდ არ გამოიწვევს სტატუსის გაუქმებას, თუ იგი სხვა მოთხოვნებს აკმაყოფილებს.

რა ხდება დავების კუთხით?

როგორც აღინიშნა აღნიშნული საკითხი არაერთხელ გამხდარა სადაო. ჩვენი კომპანიის, ბი ვი ქონსალთინგის, წარმოებაში არსებული ერთ-ერთი სასამართლო დავა სწორედ ასეთ შემთხვევას ეხება. შემოსავლების სამსახურმა ერთ-ერთ კომპანიის სამეურნეო ოპერაციას შეუცვალა კვალიფიკაცია  დადაარიცხა დამატებითი გადასახადი. მიუხედავად იმისა, რომ ინდ. მეწარმეები არაერთჯერად საქმიანობას ეწეოდნენ (სხვადასხვა იურიდიულ პირებთან თანამშრომლობითაც), საგადასახადო ორგანომ მაინც შრომითი ურთიერთობის ნიშნები დაინახა.

ამ პროცესში ახალი საკანონმდებლო ცვლილება შეიძლება გახდეს დამატებითი არგუმენტი მეწარმის სასარგებლოდ, რადგან მანამდე, ცვლილებების ამოქმედებამდე, შეუძლებელი უნდა ყოფილიყო ტრანზაქციის გადაკვალიფიცირება, თუ ფაქტობრივი გარემოებები ცალსახად არ მიუთითებდა შრომითი ურთიერთობის არსებობაზე.

რა უნდა გაითვალისწინონ ბიზნესებმა?

ცვლილებების გათვალისწინება მნიშვნელოვანია წლიური გეგმის შედგენისას. ახალი რეგულაცია 1 თებერვლიდან ამოქმედდება, ამიტომ სასურველია, რომ კომპანიებმა წინასწარ მიიღონ კვალიფიციური სამართლებრივი კონსულტაცია საგადასახადო დაბეგვრის სწორად საწარმოებლად.

საყურადღებოა, რომ მცირე ბიზნესის სტატუსის მქონე ინდივიდუალური მეწარმეები გარკვეულ შემთხვევებში კვლავ შეძლებენ სპეციალური დაბეგვრის რეჟიმში საკუთარი სამშენებლო მომსახურებიდან მიღებული შემოსავლის მოქცევას.  კერძოდ, როდესაც ამგვარ მომსახურებას იღებს არა საწარმო ან ინდივიდუალური მეწარმე, არამედ - ფიზიკური პირი.      

აღსანიშნავია ისიც, რომ განხორციელებული ცვლილება არ ეხება დადგენილების  №4 დანართში მითითებულ საქმიანობებს. ამდენად, მცირე ბიზნესის სტატუსის მქონე ფიზიკური პირის მიერ სამშენებლო მომსახურების განხორციელება არ გამოიწვევს მისთვის ამ სტატუსის უპირობო გაუქმებას.

შრომითი ურთიერთობების მართვა ბიზნესისთვის ერთ-ერთი მთავარი გამოწვევაა. საქართველოს შრომის ინსპექცია აქტიურად ახორციელებს შრომითი კანონმდებლობის დაცვაზე ზედამხედველობას, რაც დამსაქმებლებისათვის დამატებით პასუხისმგებლობასთანაა დაკავშირებული. როგორ უნდა მართოს ბიზნესმა ურთიერთობა შრომის ინსპექციასთან და როგორ ავიცილოთ თავიდან სამართლებრივი რისკები? „ბიზნეს მრჩეველის“ რუბრიკაში ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია გვიზიარებს პრაქტიკულ რჩევებს ამ საკითხებთან დაკავშირებით.

რა უფლებამოსილებები გააჩნია შრომის ინსპექციის სამსახურს?

შრომის ინსპექციის სამსახურის უფლებამოსილებებს ამომწურავად განსაზღვრავს კანონი "შრომის ინსპექციის შესახებ". მისი ძირითადი ამოცანაა საქართველოს შრომის კოდექსისა და შრომის უსაფრთხოების შესახებ საქართველოს კანონის ნორმების ეფექტური აღსრულების ზედამხედველობა. მაგალითისათვის, ინსპექტირებისას მოწმდება ნორმირებული სამუშაო დროის, ცვლების განრიგის, ზეგანაკვეთური სამუშაოს ანაზღაურების, დასვენების დროის, შრომითი ქმედუნარიანობის საკითხის, შვებულების, ხელშეკრულების ფორმის, დისკრიმინაციისა და შრომის უსაფრთხოებასთან დაკვშირებული საკითხების კანონთან შესაბამისობა.

ინსპექციის სამსახური უფლებამოსილია, ობიექტზე დარღვევის აღმოჩენის შემთხვევაში გამოიყენოს საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სანქციები: გაფრთხილება, ჯარიმა ან/და სამუშაო პროცესის შეჩერება.

რა შემთხვევებში ახორციელებს სამსახური ინსპექტირებას?

ინსპექტირება ხორციელდება რამდენიმე საფუძვლით: დაინტერესებული პირის საჩივრის ან/და კანონის დარღვევის თაობაზე იდენტიფიცირებადი პირის შეტყობინების საფუძველზე, ხოლო გეგმური შემოწმების დროს - ამავე სამსახურის ინიციატივით. გეგმური შემოწმებისათვის პრიორიტეტული დარგები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის №80 [1] დადგენილებით.

მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრული ეკონომიკური საქმიანობის პრიორიტეტული დარგების შერჩევა ხდება ეროვნული კლასიფიკატორის შესაბამისად, რომლის დაყოფა ხდება შრომის უსაფრთხოების დარგების სპეციფიკის გათვალისწინებით. მაგალითად, მოქმედი რედაქცია პრიორიტეტულ სექტორებად განსაზღვრავს: სამშენებლო, კვების პროდუქტების წარმოების, საბითუმო/საცალო ვაჭრობის და სხვა სფეროებს.

რა უფლებამოსილებები გააჩნია ობიექტს ინსპექტირებისას?

ინსპექტირების პროცესში კომპანია უფლებამოსილია:

• ინსპექტირების განმახორციელებელ პირს მოსთხოვოს სამსახურებრივი პირადობის მოწმობა ან/და უფლებამოსილი პირის მიერ გამოცემული ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი ობიექტის შემოწმების ჩატარების შესახებ -გეგმური შემოწმებისას;
• გააკეთოს შესაბამისი ახსნა-განმარტება და შენიშვნები ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ოქმის შინაარსთან დაკავშირებით;
• ინსპექტირების განმახორციელებელი პირის ქმედება ან მის მიერ მიღებული გადაწყვეტილება დადგენილი წესით გაასაჩივროს კანონმდებლობით დადგენილი წესით.

როგორ წარმართოს ბიზნესმა ურთიერთობა შრომის ინსპექციასთან?

იმისათვის, რომ არ მოხდეს კანონმდებლობით დადგენილი სანქციების გამოყენება დამსაქმებლის მიმართ, აუცილებელია, დასაქმების ობიექტმა უზრუნველყოს საქართველოს შრომის კოდექსით გათვალისწინებული ნორმების დაცვა. ამ უკანასკნელის უზრუნველყოფა შესაძლებელია ბიზნესის შრომის ინსპექციასთან კომუნიკაციით. კერძოდ, შრომის ინსპექციის სამსახური ვალდებულია, მოთხოვნის შემთხვევაში შრომითი ნორმების შესრულებასთან დაკავშირებით გაწიოს კონსულტაცია ან მიაწოდოს პირს შესაბამისი ინფორმაცია. ამდენად, გაურკვევლობისას დამსაქმებელი უფლებამოსილია, მიმართოს სამსახურს ინფორმაციის დაზუსტების მიზნით.

გარდა ამისა, კანონმდებლობით დადგენილი პასუხისმგებლობის თავიდან არიდების მიზნით, დამსაქმებელმა უნდა შეასრულოს შემდეგი ვალდებულებები: ინსპექტირების პროცესის ხელის შეწყობა, ინსპექტორისათვის მოთხოვნილი დოკუმენტაციის/ინფორმაციის მიწოდება, მოთხოვნის შემთხვევაში სამუშაო პროცესის შეჩერება და ა.შ.

იურიდიული კომპანიის სწორად შერჩევა მნიშვნელოვანია როგორც ბიზნესისთვის, ასევე პირადი სამართლებრივი საკითხებისთვის. შესაბამისი გამოცდილებისა და პროფესიონალიზმის მქონე იურისტების გუნდი დაგეხმარებათ თქვენი უფლებების დაცვაში, რისკების მართვასა და საუკეთესო გადაწყვეტილებების მიღებაში.

1. 1. იურიდიული მხარდაჭერა - თქვენი მთავარი იარაღი

იურიდიული კომპანიის სწორად შერჩევის ერთ-ერთი მთავარი მიზანი თქვენი ინტერესების დაცვაა. იურიდიულ კომპანიებს სხვადასხვა სპეციალიზაცია აქვთ და შერჩევა თქვენი საჭიროებების შესაბამისად უნდა მოხდეს. არ აქვს მნიშვნელობა, ბიზნეს სამართალი გაინტერესებთ, თუ ადმინისტრაციულ სამართალთან დაკავშირებულ პრობლემას წააწყდით, თქვენი პირველი ნაბიჯი სანდო იურიდიული კომპანიის შერჩევა უნდა იყოს. თითოეული იურიდიული საკითხი მოითხოვს კონკრეტულ ცოდნასა და გამოცდილებას. აუცილებელია, რომ პროფესიონალთა გუნდმა ზუსტად განსაზღვროს თქვენი საჭიროებები.

2. 2. სპეციალიზაცია და გამოცდილება - ძირითადი კრიტერიუმები

როგორც აღინიშნა, იურიდიულ კომპანიებს განსხვავებული სპეციალიზაცია აქვთ, ამიტომ მნიშვნელოვანია აირჩიოთ გუნდი, რომელიც თქვენს მოთხოვნებს შეესაბამება. მაგალითად, თუ ბიზნესის სამართალი გაინტერესებთ, უნდა ეძებოთ კომპანია, რომელიც მსგავს საკითხებზე მუშაობს და აქვს წარმატებული პრაქტიკა.

არანაკლებ მნიშვნელოვანი ფაქტორია რეპუტაცია. კმაყოფილი კლიენტებისა და წარმატებული საქმეების სიმრავლით, იურიდიულ კომპანიას შეუძლია თქვენი ნდობა მოიპოვოს და სამართლებრივი საკითხების ეფექტურ მართვაში დაგეხმაროთ.

3. 3. რეპუტაცია და კლიენტთა შეფასებები

იურიდიული კომპანიის სანდოობის შესაფასებლად ერთ-ერთი საუკეთესო გზა, მისი რეპუტაციის გაგებაა. წარმატებული საქმეების ისტორია და კლიენტების პოზიტიური გამოხმაურება მიანიშნებს, რომ კომპანიას შეუძლია თქვენს ინტერესებზე მორგებული მომსახურების შემოთავაზება. გადახედეთ ონლაინ-რეიტინგებს და მიმოხილვებს, რაც გაგიადვილებთ სწორი არჩევანის გაკეთებას.

4. 4. ინდივიდუალური მიდგომა და კომუნიკაცია

იურიდიული საკითხები ხშირად სტრესთანაა დაკავშირებული, ამიტომ მნიშვნელოვანია, რომ კომპანიის იურისტები არა მხოლოდ პროფესიონალები, არამედ კარგი კომუნიკატორებიც იყვნენ. იმ კომპანიასთან თანამშრომლობა, რომელიც უპირატესობას ანიჭებს პროფესიონალურ კომუნიკაციასა და კლიენტის მხარდაჭერას, ამ პროცესების საგრძნობლად შემსუბუქება შეუძლია. ისინი უნდა გთავაზობდნენ ინდივიდუალურ მიდგომას და მუდმივად გაწვდიდნენ საჭირო ინფორმაციას. პროფესიონალიზმის გარდა, მნიშვნელოვანია, რომ თავს კომფორტულად გრძნობდეთ მათთან თანამშრომლობისას.

5. 5. ხარჯთეფექტურობა და გამჭვირვალე საფასო პოლიტიკა

იურიდიული მომსახურების ფასები შეიძლება მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდეს. აუცილებელია, რომ თავიდანვე გაარკვიოთ ყველა ხარჯი და საფასო პოლიტიკა. სწორად შერჩეული იურიდიული კომპანია დაზოგავს თქვენს რესურსებს. გამოცდილ იურისტებს შეუძლიათ,  ეფექტურად გაუმკლავდნენ სამართლებრივ სირთულეებს, შეამცირონ ფინანსურად წამგებიანი შეცდომებისა და ხანგრძლივი სასამართლო პროცესების ალბათობა.

დასკვნა - სწორი არჩევანი თქვენი წარმატებისთვის

იურიდიული კომპანიის შერჩევა არა მხოლოდ სამართლებრივი საკითხების მოგვარებას ეხება, არამედ თქვენი წარმატების ერთ-ერთი საფუძველია. რეპუტაციის, გამოცდილების, სპეციალიზაციისა და მომსახურების ხარისხის შეფასების შედეგად, შეგიძლიათ მიიღოთ გადაწყვეტილება, რომელიც მაქსიმალურად მორგებული იქნება თქვენს საჭიროებებზე. სწორი არჩევანი დაგეხმარებათ სამართლებრივი გამოწვევების მარტივად და წარმატებულად გადალახვაში.